Pokraj kuće Džankušića Ile
raste drvo neobične vrste,
a na stablu jabuke rodile.
Jedna ima glavu, ruke, prste
kosu dugu, čizme povelike.
To jabuka mame Ive cvate
što se čudi nama s ove slike,
pa je možda i vi prepoznate:
Jabuka je sad ćelava malo,
a čizme su okračale davno,
no srce je još isto ostalo,
živo, zdravo, to je ipak glavno,
nakon rata na bezbroj bojišta.
Sve ostalo nek tajna ostane,
odati vam neću više ništa,
osim da mu brat se zove Dane.
Tko pogodi
na ručak me vodi.
Blago Vukadin